Het 30-jarig verjaardagsfeestje van het VARA Leids Cabaret Festival mag zich, zoals alle recente jaren, verheugen op een grootte publieke belangstelling van zowel het publiek als de pers. Dus zaterdag 16 februari mocht ik plaatsnemen in een volle en uitverkochte Leidse Schouwburg om de finale mee te maken!
Presentator Micha Wertheim loodst ons in een parade van gekleurde strikken en schoenen prettig door de avond. Zonder dat hij zichtbaar moeite moet doen om de stemming in de zaal te brengen slaagt hij hier zeer goed is en de eerste deelnemers mogen dan ook op een warm applaus rekenen.
Ter Bescherming van de Jeugd
Het duo Ter bescherming van de Jeugd bestaat uit de Belgen Dries Heyneman en Tim Goditiabois die een zeer strakke verdeling van rollen voor zichzelf hebben uitgewerkt. Dries doet de visuele uitvoering bij het verhaal van Tim. Een interessante verdeling, die echter gelijk de spanning uit het duo haalt. Incidenteel halen zij die terug als Tim iets zegt wat Dries niet deelt. Toch blijft het zoeken naar de spanning in de voorstelling. Veel van het materiaal heeft een ‘leuke’ gedachte, maar blijft voorspelbaar. En het lijkt wel of er niet voldoende materiaal is waardoor er te vaak stille momenten zijn. De opmerking van de jury dat dit meer lijkt op twee solisten is terecht. Maar het zijn wel twee solisten die redelijk in zichzelf geloven, wat een mooi streven is. Al belooft het uitroepen van de zin ‘Wij waren zo grappig’ helaas meer dan dat ze waar kunnen maken.
–terbeschermingvandejeugd.be
Veronique Sodano
Veronique Sodano is een stevige dame met een dijk van een stem. Haar 25 minuten bevat vier liedjes waarover ik geen slecht woord kan of wil zeggen vanwege die sterke stem. Maar zoals reeds vorig jaar geconstateerd is dit een cabaretfestival en geen kleinkunstfinale. En slechts een mooie stem maakt iemand nog geen goede cabaretier. Dat heeft ook te maken met de gave om een goed/mooi/leuk verhaal te vertellen, aangevuld met een overtuiging of noodzaak om je verhaal te vertellen. Sodano varieert bovendien weinig binnen haar beperkte onderwerpkeuze van eten en uiterlijk. Ze maakt het zichzelf onnodig moeilijk door te benoemen wat er fout gaat op de avond. Als een grap niet werkt, de zaal haar nervositeit hierdoor bijna proeven. Niet de smaak die je zoekt op een avondje onschuldig lachen en genieten. De jury roemt haar variatie binnen de kaders, maar geeft ook aan dat het daardoor de finaleavond wel mis ging.
Iwein Segers
De laatste finalist is Iwein Segers, een stand-up comedian die speelt met de theaterwetten. Dat je je in de boekjes laat aankondigen als “één van de beste standup comedians van het land”, dan schept dat verwachtingen. En die maakt Segers niet waar. Het zinspelen op de grote namen uit het Belgische circuit zoals Alex Agnew en Wim Helsen waarna hij een kunstje doet dat niet in de buurt komt. Het lijkt of je naar een mindere stand-up versie van Tommy Cooper zit te kijken. Hij wil wel, maar op een komische wijze kan hij niet! Als toeschouwer vraag ik me af in hoeverre het typetje dat hij in zijn voorstelling speelt eigenlijk van de echte Iwein Segers af staat. Door een hogere grapdichtheid en een aandoenlijke knulligheid weet hij zich toch duidelijk de publiekslieveling. En ook de jury zegt met plezier naar zijn performance te hebben gekeken.
Na een eerste try-out van C3 is het woord aan de jury. Juryvoorzitter Wijand Zeilstra kijkt eerst even terug naar de commotie van de selectie bij de halve finale, waarbij jury en publiek nogal verschilden over de uitsluiting van een deelnemer voor de finale. Een punt wat de jury benoemt in haar opening door te zeggen: “Wie of wat echt goed is zal toch zijn weg naar de podia wel vinden. Dat is prima en terecht.” Dat is een wonderlijke uitspraak. Betekent dat zij automatisch voor de echt goede deelnemer hebben gekozen? Waarop selecteren zij dan wel? In hun eigen woorden: “De winnaar van Leiden moet, als het even kan, een groot mogelijke garantie bieden dat de discipline er een veelzijdig, zo mogelijk uniek, talent bij heeft gekregen.”
Uiteindelijk gaat de juryprijs van 2008 naar de Belgische formatie Ter Bescherming van de Jeugd. De publieksprijs gaat naar Iwein Segers die in zijn dankwoord nadrukkelijk de jury niet bedankt. Een opmerkelijke uitspraak op een verder onopvallende avond.
(via Zwartekat.nl)
