Raf Walschaerts – Jongen toch

Gezien: Purmerend – 17-10-2014

Natuurlijk ken ik Raf allang als een van de mannen van Kommil Foo, waarin hij samen met zijn broer bijzondere voorstellingen weet te maken. Voorstelling vol mooie muziek, dromerige verhalen en absurdistische draaien. En voor de voorstelling van Raf zelf kan weinig meer zeggen.

Het centrale deel van het verhaal gaat over het leven van Raf, het huis waarin hij is opgegroeid en wat nu is gekocht door zijn voormalige jeugdliefde… en haar man! Maar het is meer… het is een positief verhaal over gemiste kansen, verloren liefdes en vasthouden aan het verleden. En dat wordt op sommige momenten zo teder verteld dat je op het puntje zit van je stoel. Op andere momenten wordt het dusdanig gebruld dat je weer stevig in je zetel gedrukt wordt. Hierin zit de kracht van beide broers en zeker dus ook bij Raf. Hij is in staat om je mee te nemen in zijn verhaal. En of het nu een volle zaal is, wat ik bij hun jubileumvoorstelling met Orkest zag in Zaandam, of een onterecht halfgevuld zaaltje in De Purmaryn, dat maak niet uit. De intimiteit die je in de zaal voelt door de manier van vertellen is gelijk. Een waarlijk mooie prestatie! En eentje waar ik heel blij op terugkijk…