Bill Bailey – Limboland
Gezien: 24 september 2016 – 013 Tilburg
Bill Bailey was in Nederland en gelukkig kon ik erbij zijn om hem te zien. Want ik ben al jaren een Bill Bailey fan. Niet in de zin dat ik dag en nacht luister naar zijn voorstellingen. Niet in de zin dat ik alles verzamel en zie wat hij maakt. Maar in de zin dat ik de man een bijzonder mooie artiest vind. Want oké, hij wordt aangekondigd als comedian, maar hoeveel comedians hebben een toetsenbord en gitaren op het podium staan. En als een comedian dat dan al heeft staan, hoeveel staan dan schurend “Woman in Red” grunten.
Op een (bijzonder mooi uitgelicht) podium van 013 komt hij toch erg goed tot zijn recht. Want hoewel je in zo’n zaal toch iets verder van het podium af zit (iets waardoor er halverwege nog een technicus nodig was om de zaal in te gaan), maar toch past zijn manier van spelen op een groot podium in een popzaal. Want tussen de mijmerende vorm van comedy in, met vele absurde uitstapjes, staat hij nog regelmatig te rocken op het podium met een gitaar. Of hij legt uit hoe Moby zijn hits maakt door middel van samples en keyboard. Maar het is niet alleen maar muziek wat de klok slaat.
Verhalenverteller
In Limboland komt hij toch ook als de verhalenverteller die ik vaker heb gezien naar voren. Een man die, net als Martijn Koning of Ronald Goedemond, een geloofwaardig verhaal weet te vertellen wat vervolgens een randje van absurdisme toe te voegen om tot in een totaal absurde situatie te verzeilen. En hij heeft doorlopen een soort kinderlijk enthousiasme wat leidt tot leuke, plotselinge improvisaties en uitstapjes. Maar het is ook een besmettelijk enthousiasme waardoor je steeds meer naar voren schuift op je stoel. Echt heel fijn om naar te luisteren.
Altijd mooi om een grote naam, waar je dan mogelijk nogal subjectief fan van bent, een mooie fijne show te zien geven in een poptempel. Ik buig naar de comedygoden en dank hen voor een mooie avond.
