Ross Noble – Brain Dump
Gezien: 24 mei, Meervaart Amsterdam
Ross Noble heb ik 17 jaar geleden voor het eerst zien spelen in Toomler. Een jongen, rond de 20, die op het podium een verhaal wist te vertellen wat je mee nam. Een verteller die keer op het keer het pad verloor en later door middel van u bochten, rare gangetjes en bruggetjes die het publiek niet zag weer terug op het pad wist te komen. Ik vond het een bijzondere avond en in de jaren die volgde zag ik de naam Ross Noble steeds vaker terug komen in kranten, tijdschriften, e-maillijsten en bij de comedy programma’s in Engeland. En nu was hij weer een keer terug in Amsterdam.
De stijl van Noble laat zich niet heel makkelijk beschrijven vrees ik. Ik zou kunnen zeggen chaotisch, waarmee ik niets lieg, maar het is de waarheid niet. Een voorstelling van hem is geen twee hetzelfde. Dat kan ook niet met hoe het in zijn hoofd eraan toe moet gaan. Net als wat Marc-Marie hier in Nederland doet is interactie in de zaal voor hem heel belangrijk. Daar waar het het bij Marc-Marie vaak een tussenbruggetje is om tussen onderwerpen te springen is is het bij Ross meer een manier om materiaal te ontwikkelen, live op het podium. Iets wat gebeurd of wordt geantwoord is voor hem is een vertrekpunt om het zoveel mogelijk te gaan met de gedachte gang en dan liefst nog een stapje verder. Een stijl die Nico van der Knaap hanteerde! Het ‘committen’ aan een idee is fantastisch om te zien en je hebt al publiek ook echt het idee dat je onderdeel wordt van de voorstelling.
Het nadeel van het committen aan dat idee is wel dat je afhankelijk bent van de zaal. En als de luidruchtigste mensen niet de meest interessante mensen zijn (of dat komt niet over het voetlicht) dan zie je dat in verhaal en diepgang al snel terug. Dat is jammer, maar dat kon in ons geval niet voorkomen dat dat de zaal een topavond heeft gehad, met genoeg lachen, veel energie en zeker een unieke avond.
