Gezien: 18 januari, Hal 60, Roelofarendsveen
Wat is nog de waarheid? Wat kan je nog geloven? Ook al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel. Met die uitspraak spelen de heren van Piepschuim tijdens hun voorstelling “Grote Woorden”, een avondvullende muziektheatervoorstelling van Cor Burger en Robert Koekoek. Twee muzikanten, een gegeven wat je in iedere vezel van hun voorstelling terugvind, zeker omdat Cor de enige is die spreekt tijdens de voorstelling. Twee expressieve mannen die met een enorme lol en onderlinge chemie op het podium staan. Een leuke avond uit al had er wel iets meer te vertellen mogen zijn.
Tijdens het eerste lied, over dat wij als bezoeker niet in de waarheid zijn geïnteresseerd, grijpen ze de bezoeker direct bij de voorstelling. Het vermoeden is natuurlijk dat Grote Woorden slaat op de fake news discussie in de wereld. Van daaruit start een verhaal wat de rode draad in de voorstelling lijkt te vormen over de wandeltocht van een dronken Cor door een stad in Nederland. Die rode draad wordt doorspekt met liedjes die al dan niet aansluiten. De constante uitstapjes zijn leuk, maar ontberen in de eerste helft van de voorstelling wel de diepgang en blijven wat studentikoos en plat. Juist die diepgang zou je verwachten van iemand die zich constant roept dat de taal het belangrijkste is in zijn leven. In de tweede helft van de voorstelling lijken de nummers mooier te worden als het gaat om het verhaal en mogelijk iets meer de lach achter zich te laten. En zeker het nummer van de vader en zijn zoons zorgt dat de zaal ademloos zit te luisteren. Het zou mooi zijn als de verhaallijn en de muziek elkaar meer zouden ondersteunen.
Maar er blijft een afstand tussen zaal en performers. Of dat het nu komt door het constant de zaal aanspreken met “U” of “Dames en heren” of dat het zit in het steeds weer aan de zaal trekken om tot een dialoog te komen weet ik niet. Maar het zorgt er voor dat er een afstand blijft bestaan. Maar dat staat een leuke theateravond niet in de weg natuurlijk! Het is alleen voor het publiek iets meer reiken om mee te gaan in het verhaal. Iets wat in een intiemer theater mogelijk ook makkelijker zal zijn.