Diederik van Vleuten – Bouwjaar ’61

Gezien: 11 januari 2024 – Castellum, Alphen

Last minute kreeg ik de kans om naar de voorstelling van “Meesterverteller Diederik van Vleuten” te gaan. Zo stond hij aangekondigd in de brochure en natuurlijk ken ik Van Vleuten voor alle voorstellingen die hij gemaakt heeft samen met Erik van Muiswinkel heeft gemaakt. En van die voorstelling heb ik altijd genoten dus ik greep de kans met beide handen aan om te gaan. En Van Vleuten heeft zijn eigen publiek, dus het was ook weer eens fijn om tot de jonkies in de zaal te behoren.

In de voorstelling beweegt hij richting de uitvaart van zijn vader. In het pad van zijn herinneringen worden wij als publiek meegenomen door de tijd een met als centraal punt in de verhaallijn de Apollo 11-maanmissie in 1969. In een summier decor, bestaande uit een aantal voetstukken, een bandrecorder, een stoel en een tafel, weet hij door beeldende verhalen te vertellen de bezoekers echt in zijn verhalen te betrekken. En ja, het zijn verhalen met humor, een lach en een traan afgevuld met een veelal gevoelig nummer achter de piano. Zijn stem is niet altijd even zuiver, maar passend binnen het beeld van de voorstelling. Een beeld dat door beperkt gebruik van licht versterkt wordt. Het is allemaal onderdelen van het maken herinneringen. Een mooie metafoor die door de voorstelling heen loopt.

Al met al een fijne avond in het theater met een betrokken verteller, richting een uitvaart.