De kipjes zijn nu ongeveer tot iets meer dan 1 jaar oud… Tenminste terugrekenend vanaf dat de fokker ongeveer zeiden dat ze geboren zijn. In de laatste weken toch nog wel wat zorgen gehad met de dames. Natuurlijk hadden we de vorige keer ontdekt dat 1 kipje stevige spoelwormen had. Dat is vervelend, want daardoor kan een kipje ernstig vermageren en dood gaan. En als 1 kip het heeft, dan hebben ze het bijna zeker allemaal, want uit de spoelwormen komen eitjes… die komen met de ontlasting in de grond terecht, die worden door kleinere dieren gegeten en vervolgens eten kippen die weer op.
Maar de antibiotica heeft geholpen hopelijk en twee weken later waren er in de verse poepjes die we verzameld hadden geen of nauwelijks nog eitjes te vinden vertelde de dierenarts. Dus dat is mooi. Rond die tijd zagen we wel dat de dames ook wat veerluis had, dus de algemene weerstand kon wel een boost gebruiken. Dus we hebben ze wat extra vitaminen gegeven en een korte behandeling tegen de veerluis. En de laatste weken zien we ook die vervelende beestjes niet meer terug bij de dames.
Gaat dan alles goed? Nee, helaas niet. Afgelopen zaterdag vonden we 1 van de uilenbaardjes ineens dood in het hok… en we hebben geen idee wat er aan de hand is. De dierenarts heeft een autopsie uitgevoerd en alles was goed… gewicht, vet, volle krop, eigenlijk alles. Dus het is frustrerend om van de ene op de andere dag een lieve kip te verliezen. En ook door niet aanwijsbare reden.
Haar zusje is onze andere aandachtsvrager. Zij heeft in haar hals wat kale plekken, het lijkt wel of daar veren zijn afgebroken en de veren die er zitten hebben een lange schacht waarbij later dan bij de andere kippen de veren beginnen (zie de foto hierboven). Alsof ze de veren schuurt ergens tegen, maar we zouden niet weten waartegen… dus dat is nog een puzzel voor ons om op te lossen.
De rest van de kippen doen het zo te zien goed, leggen nog dagelijks een eitje (bijna allemaal, er mist een eitje per dag) en ze bedelen goed als we aankomen. En dat komt een beetje omdat we proberen ze aan te leren om vanuit de trap bakken te eten. Daarmee voeren we minder voer aan de kauwen en hopelijk meer aan de dames. Nu moeten zij nog heldhaftig zijn en uit de trapbak eten… en dat is makkelijker gezegd dan gedaan blijkbaar!