Af en toe haat ik de natuur! Vanmorgen was de laatste keer dat ik dat gevoel gehad heb. Ik liep naar het kippenhok toe om de dames te voorzien van vers water en voedsel. Normaliter komen ze met zijn alle aangewaggeld en -gerend, maar vandaag niets daarvan. Dat is raar.
Aangekomen bij het hok zag ik maar 4 kippen lopen, dat is nog vreemder. Want 1 of 2 in het hok oké, maar 4 in het hok is wel heel veel. Dus waar is de rest dan? Oh, ik zie dat Emma achter in de tuin ligt… waarschijnlijk weer alvast te zonnebaden. Maar waar is de rest dan en waarom staat iedereen zo afstandelijk te wachten. Het klopt echt niet.
Vlak bij waar Emma (een zwart wit getoepte uilebaard) ligt zie ik ook heel veel veren liggen en de schrik slaat me om het hart. Want dat is niet oke. Snel erheen en ik zie dat Emma dood is. Ze is gedood om concreet te zijn. Een deel is kaalgeplukt, een deel is opgegeten en ze is niet meer. De schrik slaat om mijn hart… ik mis nog steeds ook andere dieren. Maar bij het teruglopen naar het hok zie ik ook uit andere schuilplaatsen (tussen de rozemarijnstruiken) de andere kippen komen. Ze zijn allemaal gestrest, en niet alleen van de hitte. Er heeft vanmorgen iets plaatsgevonden en daarvan zijn ze nu allemaal van slag.
Emma is nagekeken door de dierenarts en vermoedelijk is het een kat of marterachtige. Katten zijn er genoeg in de buurt, maar die zijn er al 2 jaar en dat heeft nog nooit een probleem opgeleverd. Van marterachtigen in de buurt heb ik eigenlijk geen weet en heb ik nog niet eerder over gehoord.
Emma was een fantastisch kipje. Ze was nieuwsgierig en kwam altijd naar je toe als ze je zag, ze ‘hielp’ bij het schoffelen in de tuin en ze liep altijd om je heen te drentelen. En nu is ze niet meer. Laat ik vooropstellen dat onze kippen eigenlijk onze huisdieren zijn… en nu zijn we even kapot! En bezorgd voor de rest van de kippen!
Wat treurig…. en heftig om mee te maken!
Wij hebben ook kippen, dus ik kan het me aardig indenken, behalve dan dat wij er maar 3 hebben en ze in onze achtertuin wonen. Kippen zijn heerlijke beesten en we kunnen er zo van van slag zijn als er een zieke kip is of er een dood gaat. Maar dit wat jullie mee hebben gemaakt is niet te doen.
Hopelijk komt zoiets dan maar 1x voor en gebeurt het vanaf nu nooit meer!
Inmiddels zijn we redelijk zeker dat het een havik geweest is, dus netten en draden zijn gespannen. De kippen zijn wel wat rustiger en komen weer op ons af, maar nog behoedzaam als er iets in de omgeving veranderd.
En dank voor de lieve woorden. We hopen het ook niet tegen te komen.
Zij hebben ook heel wat om te verwerken! Kan me voorstellen dat het even duurt voor ze weer zo onbevreesd worden zoals ze waren.
Geniet ervan!