Blijkbaar zijn het niet alleen de mensen die bij het veranderen van de seizoenen een wat lagere weerstand krijgen. Maar ook de kipjes hebben er last van.
Het begon 2 dagen geleden, ik zag één van onze zwarte kipjes wat ‘bol’ staan. Dat is meestal geen goed teken, want als ze dik staan voelen ze zich niet lekker. Maar aangezien kippen ‘prooidieren’ zijn zullen ze niet snel laten zien dat ze zich niet lekker voelen. Dus als ze ‘bol’ staan dan is er echt wat aan de hand. Dus ik de ren in en alle kippen kwamen lekker op me afgerend, inclusief het kipje dat bol stond. Oké, dat is alvast goed nieuws, ze is alert en nieuwsgierig. En bij het eten, at ze ook gewoon uit mijn hand mee. Dat is goed. Vervolgens water gehaald en bij het neerzetten van de waterbak ging ze ook gelijk drinken. Wederom een pluspuntje. Het kan zijn dat kippen om andere redenen van onbehagen bol staan, zo doen een aantal kippen dat bij ons als ze in de rui zijn. Dus wij afgesproken dat we extra op haar letten.
Een uurtje later ging mijn vriendin even kijken en ze zat samen met een andere kip in het hok in een legnest. En een half uurtje later kon ik daar 2 eitjes uit halen. En aan de eitjes zelf ook niets raars te zien. Prima, ze legt dus nog eieren, dus dan vermoed ik dat het ook geen legnood of een ander probleem met het legsysteem is. Maar toch blijven we alert, want hoewel ze wel mee eet met de rest is ze wel kieskeurig en niet zo ‘aanvallerig’ op het voer als de anderen. Het zit toch niet helemaal lekker zo te zien.
Gisterenochtend keek ik naar buiten en ik zag dat ze op de grond zat. Dat zitten ze wel vaker, maar meestal later op de dag als de eerste ronde voer erin zit (of wat ze van ons krijgen of wat ze zelf bij elkaar scharrelen). De siesta die de kippen hanteren is meestal als er een lekker zonnetje staat en dan gaan ze tussen de rozemarijn struiken liggen. Maar meestal niet te vroeg in de ochtend. Ik vertrouw het niet en ga naar buiten. De andere kippen komen aangerend en krijgen wat handjes voer geworpen terwijl ik even op haar afstap. Ze blijft heel lang liggen en gaat pas laat voor mij op de loop. Das niet goed. En ik kan haar redelijk makkelijk ‘vangen’ en oppakken. Ook dat is niet typisch voor mijn kippen. Ze voelt goed op gewicht, haar borstbeen is niet heel scherp (dus ze is niet te mager) en de krop voelt oké. Dus dan maar naar de dierenarts. Het is nu half 10 en ze kan om 13 uur terecht bij de dierenarts. Dus we plaatsen haar in een hokje in de woonkamer zodat ze uit de wind lekker in het zonnetje kan zitten. En ze valt rustig in slaap terwijl ik even in de tuin aan de slag ga.
Half 11, mijn vriendin roept mij binnen. Het gaat niet goed, het kipje schokt en nog voordat ik binnen ben is ze overleden. Uiteindelijk heb ik haar nog wel naar de dierenarts die haar onderzocht hebben. Ze had een aantal inwendige bloedingen en het leek een reactie op een bacteriële ontsteking. Het is heel snel gegaan en waarschijnlijk heeft haar immuunsysteem in december een klap gehad toen ze niet soepel door de rui heen kwam. Helaas is Thelma er niet meer, haar vriendinnetje (en kleurgenoot) Louise was haar in de middag een beetje aan het ‘zoeken’. Maar vanmorgen kwamen de kipjes weer gezamelijk aangerend alsof er niets is gebeurd. Maar wij missen haar nog wel.