Het is even geleden, maar ik vertelde vorig keer dat ons oudste kipje overleden was. En dat we een ander kipje in de gaten hielden, maar dat die nog vol met leven zat. En dat zat ze ook. Toch hebben we moeten vaststellen dat ze difterie had, een variatie op het pokkenvirus. Dit virus krijgen ze waarschijnlijk door muggen of andere bloedzuigende insecten, en dat tijdens de rui tijd is dat oppassen omdat de weerstand van de dames gewoon laag is, alle energie gaat naar het maken van nieuwe veren.
Helaas ging het ook met Rory hard achteruit. Het oogje werd helemaal snotterig, maar ook achter het oog en onder het oog begon ze steeds meer last te krijgen. Daarnaast zat er 1 neusgat helemaal dicht met een soort van vergroeiing. Uiteindelijk een tweede keer langs de dierenarts. En difterie blijft een gok, je kan de kip door laten modderen in de hoop dat ze er doorkomt (maar dan is de kans groot dat de vergroeiingen blijven zitten en dat ze daar last van blijven houden) of dat overleeft het niet. Maar wat ga je dan doen? Iedere ochtend was het de vraag of ze er nog was, en hoeveel extra schade door verstoppingen en vergroeing er zou zijn. En ze had er zelf ook last van. Dus uiteindelijk besloten om haar in te laten slapen. En dat blijft stom!
Is het dan alleen maar stom? Nee hoor. Want soms gaat de behandeling helemaal fijn.
Alexandra zit ook midden in de rui en ze had een kopje met allemaal schilfertjes. Dat kan kan komen door de doorkomende veren, dat kan zijn omdat ze een beetje droge huid heeft of het kan komen van een schimmeltje (poederkam). We hielden het goed in de gaten, maar we zagen dat het kopje ook wat dikker werd (wat meer ooglid etc), dus dat tekent in ons optiek toch meer op een irritatie vanuit een schimmeltje dan een van de andere redenen. Dus voor reeds twee weken vangen we iedere dag deze dame om haar kopje in te smeren met een anti schimmelcrème. Het vangen is de grootste uitdaging, vervolgens zit ze een beetje te mokken in je armen en heel stil als je de creme aanbrengt. En als je haar weer terug zet dan zet ze 3-4 stappen, kijkt je aan en begint indringend te klagen tegen je. Het is te schattig. En na een paar dagen zagen we de zwelling afnemen, werd de huid veel rustiger en werd ze slimmer in het niet gevangen willen worden. Ik verwacht dit jaar geen kerstkaart, maar ben heel blij dat ze het goed maakt.
Ps. hierboven is de foto voordat we begonnen met de creme, inmiddels (hieronder) heeft ze weer mooie open oogjes, waarmee zij mij boos aankijkt 😀